Powódź
W starym klastorze bywo smutny mnich
Zygar jedynost w nocy bije
Z jego kumory nima nikdy słyszeć śmiych
Pod krziżym płacze, wódke pije
Za oknym grzmi a deszcz po szibach ściyko
Przed północóm mnich kapuce nawlyko
Chmury se rwióm
W miejsce, kaj Łómnianka w Olze wpływo
Postać se bliżi w czornym habitu
Melodie smutnóm w deszczu śpiywo
Wzpómino, jak stało se ji to tu
Ratujcie mie!! Silno woda jóm biere
Powódź kónczi, stoji tróhła w kościele
Serce boli
Jeji ciało biołe
Z dwacet roków tymu je
Zmiotało se w silnym wiru
Mnich wzpómino i płacze
Padze, padze - woda żiwot przinoszo
Padze, padze - woda żiwot odnoszo
Woda, woda - padze, wody przibywo
Woda, woda - żiwota moc nie zbywo
Grzmi, blysko se - to je ukaz przirody
Mnich skocze do zurziwej wody
Padze, padze - woda żiwot przinoszo
Padze, padze - woda żiwot odnoszo
(srpen 85) © Tomáš Tomanek
|
