Jozef (A)
[G]To je zaś [C]jedzyni, [G]dudrze Jozef [D]na celi
[G]Dudrze Jozef [C]na celi a [G]przez kro[D]ta nie[G]bo widzi
[G]Na obiod [C]chlyb z wodóm, [G]przemyślo nad [D]gospodóm
[G]Kiero go [C]zepsuła [G]a mar[D]cowóm przigo[G]dóm
[C]Do roboty [D]mało chodził [C]a piwo mioł [D]strasznie rod
[C]Pyniyz nimioł, [G]swoji miłej [A7]na MDŽ [D]kwiotka krod
[G]Pomyśloł se, [C]jak jutro [G]mile przekwa[D]pi Zuzke
[G]Óna potym [C]z radości [G]zewle[D]cze bluz[G]ke
Z takóm halucynacyjóm przeskakuje żiwy płot
Koło niego dómki ze szkła, do ogrodnictwa se wkrod
Wszyndzi same tulipany, gerbery a kaktusy
Karafiaty, narcyzy a wińce na funusy
Ogrodnicy dojodali prawie w budzie swaczine
Czako ich kupa roboty, tóż zkrócili se pauze
Bliżili se ku sklenikóm, eszcze pelne pyszczisko
Mioł jejich szofer traktoru a rzwie: Zlodziejisko!!!
Jozefa ryk prziduszóny abnormalnie wylynkoł
Tóż ze strachu ukrod kolo, uganioł precz, bo se boł
Pedałuje przes Bioły most, Wysznióm Brónóm na rynek
Za nim peletón cyklistów, z ogrodnictwa traktorek
Dziwo Jozef se za sebie, wszecy uż mu w piyntach sóm
Sikorzino wyszla ze sklepu, tóż pocałowoł asfalt z nióm
Ogrodnicy ihned z kół na Jozefa skoczili
Na szczynści, że w prawy czas szandarzi zakroczili
Tak Jozefa na Jozefa z lochu za rok puścili
Kwiotka, kola już nie kradzie
Pry se ożynił.
© Tomáš Tomanek
|
