Rozchod
Snażim se o to, abych żech niebył
Złómany, aj choć mie to boli
Snażim se o to, aby se o tym
Niedowiedziało okoli
Że żeś je moja, no ale
Że żeś je też aj od drugigo
Bo chcesz wszeckigo moc naroz
Poete, odwaz, Hradec, faro
A tak se wszecy trzo topimy
W problemu a je nóm z tego nanic
Wiym, że ta pieśniczka nimo wliw
Na to, abych cie zyskoł na siłe
Wiym, że gdybyś mi kolem karku
Skocziła, było by mi to moc miłe
Jo ci jóm śpiywóm yny tymu
Że je duszi w ciele ciasno
Jak sama nie wiy, na czim stoji
Chce se zrobić we ćmie jasno
Óna se też samoty boji
A je ji z tego na nic
Bedymy musieć asi zapómnieć
Na wszecko to, co było krasne
Na Bawełniany zamek w Pammukalle
A nad Egejym niebo jasne
Na tych pore wikendów u nas
Skokani przez płot u koleji
Na listopad łóńskigo roku
Latośnióm zime bez zawieji
Musimy na to wszecko zapómnieć
Aby nóm z tego niebyło ganc na nic.
© Tomáš Tomanek
|
