Kóniec świata
Jedna deska, dwie deski, pobiły sie Terezki
Terezka sie raduje, że se bóty obuje
Bóty spadły z klinka, zabiły Marcinka
Marcinkowi dzwónili, sztyry baby góniły
Skoczcie babo do wody po ty sztyry jagody
Po co bych tam skokała, bych se suknie zmoczała
Kaj by żech jóm susziła, u starzika w kóntku
Na czim jóm powiesiła, na zielónym próntku
To żech sie ucził od taty, jak żech był ganc malutki
Tata sie to zaś naucził od starszi siostry Trudki
Na Kozubce łóńskóm zime nas zaścigła smutno zprawa
Że nóm odeszeł na wieczność nasz prezident Havel
Było to pora dni potym, co my sie łónczili z tatóm
A śpiywali: Zachodzi słóneczko poza grónie
Potym my aj byli w Pradze, chladali grób na kierchowach
Na Olšanskim, eszcze jaksim, naszli na Vinohradskim
Teraz była rocznica a w gazetach wyzywali
Niech se wysuko nogawice, gdo mioł Vence rod
Rok je tata z Havlym na ty, tak żech też zagnył galaty
Nad Radźbanów do lasa żech wyraził z patykami
Ze dwa tydnie przed Wilijóm a wspinóm sie do kopca
Miyndzy strómami naprawo strasznie hónym, jak motorki
Cosi kole mie przebiegło a jo mioł z tego strach
Sarny wiym jak wyglóndajóm, jelynie żech widzioł też
Żeby kurnia dziki świnie? Keż by ni, no keż keż keż
Przerwała sie mi uwaha, bo zaś kónsek nady mnóm
Mi dwie niski ćmawe masy przekrziżiły chodnik zaś
Ztraciły sie hen w dolinie, jo wszak naszeł odwage
Widzieć stopy we śniegu wiynkszi jako ludski dłónie
A bruczały ty niedźwiedzie
Że kónieć świata nie bedzie
Strach z uzawrzitych prostorów - to je klaustrofobia
Z wyprózniónych uzawrzitych - to je klausamnestyja
A wolby prezidenta to była dalszo fraszka
Nie trzeba tu ani pióra Jaroslava Haška
Latoś kole mie krónżóm trzi ważne jubilea
Tysiónc roków, sty koncert, pindziesiónt kilo Blafu
Dobrze, że nas nie opuszczo humor tu w tej dziwnej dobie
Niech sie nas jako klyszcz dyrżi nawdycki aż nafórt
A bruczały ty niedźwiedzie, że kóniec świata nie bedzie
A niech se nas humor drżi nawdycki aż na fórt
Tomáš Tomanek © 2014
|
